μέγας Αρχιτέκτων…

Πολλά τα βράδια που δεν κοιμάμαι πια. Αργεί ο ύπνος να ‘ρθει και συνήθισα ξημερώματα να παλεύω με χαρτιά .

Σκοπός;  Να ξεγελάσω τους φοβισμένους της αναγνώρισης.

Ακόμα με το μολύβι ανάμεσα στα δόντια μου με βρίσκετε.

 

Ανυψώνω τις λέξεις στον κύβο –  να τις περιχαρακώσω μέσα σε τοίχους και γραμμές και με επίπεδα να παίξω.

Θα πολλαπλασιάσω τη δύναμη των μονοσύλλαβων – ορμή να αποκτήσουν και οργή.

Διαίρεση θα κάνω με τις παύλες- αναλυτικές, η σκέψη και η φαντασία, να ξημερωθούν.

Θα προσθέσω έννοιες με ά-λογες κινήσεις σε άπειρους συνδυασμούς, λαχταρώντας να φτάσω επιτέλους στο ολόδικό μου Άβαλον.

Αφαίρεση; ….;Ω, εδώ θα μείνω και θα οργιάσω, με λέξεις, γράμματα, σύμβολα, σχήματα, έννοιες, γλώσσα και ήχους -το δικαίωμα το έχω, μην το αρνηθείς.

 

Σςςςςςςςςς! Μη, μη μου μιλάτε!  

Μάχη έχω ξεκινήσει με το σύμπαν γύρω μου και γράφω, σχεδιάζω, σημειώνω, σβήνω και τσαλακώνω χαρτιά, στο πάτωμα πετώντας τα άχρηστα, ανούσια, ατελή και απόθητα .

Με διαβήτη και τρίγωνα,  με μολύβια περασμένα στο αυτί μου γονατίζω και αρχίζω. Τις ρίζες. Πού είναι οι ρίζες, σε σειρά να τις στοιχίσω;

Δε διαγνώσθηκε καμιά μαθησιακή δυσλειτουργία, είμαι ολοκληρωτικά πνευματικά υγιής- έδωσα τις εξετάσεις μου πριν χρόνια, ένα μεθυσμένο απόγευμα σε ένα μπαρ με μία μόνο είσοδο-το ταβάνι.

Μέγας Αρχιτέκτων πια  – σύμβολα, αριθμούς και λέξεις, με εξισώσεις μπλεγμένη, σε σύμπαν τριών διαστάσεων, έως ότου  – μα θα το κάνω, θα το κάνω!- τις μετατρέψω σε μία.

—————-

Το σύμπαν κατά μία έννοια μπορεί να είναι ένα ολόγραμμα.

«Ένα ολόγραμμα, που το βρίσκετε σε χαρτονομίσματα ή πιστωτικές κάρτες, φαίνεται να δείχνει μια τρισδιάστατη εικόνα, ακόμα και αν στην πραγματικότητα είναι μόνο δύο διαστάσεων,» εξηγεί ο Grumiller. Σε μια τέτοια περίπτωση, η πραγματικότητα έχει λιγότερες διαστάσεις από ό,τι νομίζουμε ότι έχει.

~  ~  ~