Η Σκύλα Θεά…

-Δεν είναι και πολλά τα χρόνια που έχω σταθεί στα δικά μου πόδια.

Φύσηξε  τα μαλλιά της μπροστά από τα μάτια της με μια κίνηση σαν να ήταν το πιο σημαντικό που είχε να κάνει εκείνη τη στιγμή. Μέτρησα τα ασημένια δαχτυλίδια στο χέρι της. Ήταν τέσσερα και νομίζω άλλα τόσα στο αριστερό .  το τελευταίο, αυτό στο μικρό της δάχτυλο ήταν  από μπρούτζο, τριών ειδών μπρούτζο πλεγμένα σε κορδόνι. Θα ήθελα να το δω καλύτερα γιατί κάτι μου θύμιζε, από Αυγουστιάτικα δειλινά κάτω από μια ελιά. Με πρόλαβε όμως το ότι άρχισε να στρίβει τσιγάρο.

-Δεν γίνεται να περιμένει αυτό; Το έχω κόψει εδώ και χρόνια και με ενοχλεί.

Χαμογέλασε και συνέχισε να στρίβει.

Κακομαθημένη, σκέφτηκα, μα δεν το είπα. Φοβήθηκα άλλο ένα της στραβό χαμόγελο.

-Και γιατί σου πήρε τόσο καιρό; ρώτησα.

-Όταν όντως θα έχεις χρόνο και όρεξη θα σου πω.

Πολύ κακομαθημένη γαμώτο!

-Και μετά; Τι έκανες μετά;

-Για 4-5 χρόνια κλείστηκα σε μια δουλειά πολύ χαμηλότερη των προσόντων μου. Φοβισμένη γαρ. Κι ερωτευόμουν . Συνέχεια.  Άντρες έξυπνους, με εξουσία, μεγαλύτερούς μου, με κουλτούρα, άντρες ζωγράφους, ποιητές, εκδότες, συγγραφείς, δημοσιογράφους , που με έπνιξαν στα γραπτά, τα μεγάλα λόγια , τις εντυπωσιακές κινήσεις, στα δώρα, και δεν έβλεπα πόσο πνιγμένοι ήταν οι ίδιοι στην προσπάθειά τους να μην καταλάβει κανείς την κενότητά τους, το τίποτα, το μηδέν που κουβαλούσαν. Άντρες επικίνδυνοι. ‘Αντρες ανθρωπάκια .

————

Ήπια λίγο από το ποτήρι μου. Τελείωνε το ποτό. Τι ήθελε να πει ο ποιητής με τα αποσπασματικά διηγήματά του χωρίς αρχή και ενίοτε χωρίς τέλος; Να έγραφα λέει, εγώ. Αντί να πίνω αδιάκοπα με το που έπεφτε ο ήλιος και χωνόμουν σε ημιφωτισμένα μαγαζιά. Να έγραφα. Για τους αψεγάδιαστους , βαρετούς ανθρώπους γύρω μου.  Η νέα γενιά -έγινε παλιά η δική μου; – που την χαζεύω πίσω από τα γαλάζια μου γυαλιά, είναι τόσο βαρετή, άρχισα κιόλας το χασμουρητό. Νέοι άνδρες  αποτριχωμένοι με μαλλί κομμωτηρίου και γυναίκες αψεγάδιαστες . Κι οι δυο τους με ύφος μπλαζέ. Κυνηγούν το χρήμα και το σεξ. Αν τους κάτσουν και τα δύο τότε ο γυναικείος ειδικά πληθυσμός υψώνει χέρια – και κυρίως πόδια- και υμνεί το Μαμμωνά. Παντού μυρίζει έλλειψη έρωτα. Στειρωμένες πουτάνες  καθημερινής χρήσης εν είδη σχέσης και ανέραστοι άνδρες. Το σεξ δεν είναι έρωτας πουλάκι μου. Ξόδεμα είναι και αυτοσκοπός σε μια Σκύλα Θέα. Ω, ναι! Διάβασα και  Ντέιβιντ Χ. Λώρενς!  Η Σκύλα Θεά.  Η ωραιότερη λέξη που εμπλούτισε το λεξιλόγιό μου πρόσφατα. Για αυτήν θα άξιζε να γράψω.

–        –   Φίλε , βάλε άλλο ένα.

Σιγά μην κολλήσω στη φιλοσοφία τέτοιες ώρες.

 Είναι η ώρα του λυκόφωτος. 

Αντιός.