Η βροχή συνέχιζε για ώρες σιγανή, ήρεμη, καθησυχαστική. Ούτε αστραπές ούτε βροντές τάραζαν το τώρα.
Τα ίχνη στην άμμο ήταν πίσω της. Καθόλου μπροστά, πλάι , στο χώρο.Μόνο πίσω.
Κάθισε κάτω, δίπλα στο κύμα κι άκουγε, άκουγε προσεχτικά. Σαν να ήταν ο τελευταίος άνθρωπος στη γη. Όχι ο πρώτος, ο τελευταίος.
Άκουγε όσα έγιναν χθες. Τόσο καθυστερημένα. Χθες.
Έτσι έμοιαζε το τώρα. Σαν το χθεσινό σφάλμα του νου.
Καθυστερημένο.
Άινιγματικό, λυρικο, μελαγχολικό. Με ένα σωρό πράγματα να
κρύβονται στις λέξεις του.
Πενθεσίλεια καλά να είσαι κορίτσι μου και πάντα με ψηλά το
κεφάλι.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Στους καιρούς που ζούμε Γιάννη, αν κατεβάσουμε κεφάλι κατεβάσαμε
και τις ασπίδες μας ενάντια στην αθλιότητα , την παρανομία , τη
χούντα
Καλά να περνάς και χαίρομαι πάντα όταν σε «βλέπω»
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
[…]Hello http://logia.pblogs.gr/2012/11/ora-ieri.html%5B…]
Μου αρέσει!Μου αρέσει!