Χαμομήλια

Το πρωινό με βρήκε ξύπνια ,ξυπόλητη σε ένα μικρό οικόπεδο γεμάτο παπαρούνες και χαμομήλια. Ευτυχώς. Οι παπαρούνες μού ματώνουν στην Φλάνδρα μα τα χαμομήλια, ω!τα χαμομήλια έρχονται να μου ψιθυρίσουν με τη διακριτική τους μυρωδιά πως κάπου βρίσκεσαι εσύ. Να περιμένω, να μην ξεχάσω το Όνειρο στο μούχρωμα. Ακουσες; Να μην ξεχάσω.

‘Ωριμα φιλιά…

https://www.youtube.com/watch?v=DllLo1qDtyY   Ξημέρωσε ο μήνας στο μπαλκόνι μου, καπνίζοντας και περιμένοντας την ανατολή. Άνθρωποι -αχθοφόροι ξεθυμασμένων αρωμάτων από έρωτες ληγμένους, δίνουν ραντεβού με το ψέμα λίγα στενά πιο πέρα. Ξυπόλυτη στο δρόμο ξεκλειδώνω το αυτοκίνητο και βάζω πρώτη. Είχα ορκιστεί να αφήσω τα φιλιά της ωριμότητας στον άνεμο αυγής του μικρού τούτου καλοκαιριού. Καλή αρχή.

The Journey Begins

Thanks for joining me! Good company in a journey makes the way seem shorter. — Izaak Walton

Ραμόνα…

Χριτς χρατς  ο δίσκος, χίλιες φορές τον είχε ακούσει, ειδικά τα τελευταία 10 χρόνια. Σαν σουρούπωνε, έκλεινε τα παράθυρα, άναβε τσιγάρο , το πρώτο και το τελευταίο της ημέρας , έβγαζε ένα ποτηράκι κρυστάλλινο, κολωνάτο, με σκαλίσματα, έβαζε λίγο λικέρ πορτοκάλι και μετά καθόταν στην πολυθρόνα την μπαμπού που είχε ένα τεράστιο καφέ μαξιλάρι κι έβαζε …

Νόστος, δρόμος, καρδιά! (blogame)

Ανασαίνω και πάλι τον ίδιο αέρα όπως όταν ήμουν παιδί. Έλειπα μακριά στα ξένα,  βλέπετε, και δεν πίστευα πως θα ξαναγύριζα. Μα, ποτέ μην πεις ποτέ. Ούτε την Κυριακή... Έφτιαχνα την βαλίτσα μου και δεν ήξερα τι να πρωτοβάλω μέσα. Ρούχα, αναμνήσεις, τσιγάρα, σουβενίρ, εσώρουχα,φωτογραφίες,τι να χωρέσει μια ζωή και μια αιωνιότητα; Την άδειασα κι …

Οι γέφυρες που περπάτησα…

  "Κόπηκαν τα γεφύρια! Το νερό έσπασε τα γεφύρια! Το νερό!" Οι φωνές ηχούσαν στο άδειο δωμάτιο. Το νερό, τα γεφύρια, το φράγμα, έσπασαν όλα μέσα μου.     Ήταν άνοιξη θαρρώ, μπορεί και χειμώνας βαρύς. Η μνήμη μου είναι σίγουρη για αυτό. Ήταν σίγουρη και για το ότι ήταν αγάπη. Ή μήπως έρωτας; Ναι, …

ανθρώπων έργα…

Κι έρχεται η στιγμή που ξαφνικά φεύγεις Κι αυτός που μένει πίσω αναρωτιέται χίλια Τι, Γιατί, Ποιος, Πώς, χωρίς να παίρνει απάντηση απο το πρωινό του τσιγάρο. Πικρό τσιγάρο. Κι είναι τόσο διαολεμένα εκνευριστικό να μην παίρνεις απάντηση. Δυο κουβέντες μου σου πέσανε βαριές κι αποφάσισες να ζεις χωρίς εμένα... Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου Μουσική: Σταμάτης …

Ναι, αλλά τι; …

  Μεγάλωσα με το να μη χρωστώ κι όλο αισθανόμουν ότι χρωστούσα.  Σε γονείς, σε αδέρφια, σε γκόμενους, στην κοινωνία, σε θεούς και διαβόλους. Ντυνόμουν και τα ρούχα μου γδέρνανε το κορμί , ξένα και δανεικά τα ένιωθα κι όλο φαγούρα με έπιανε ανάμεσα στα στήθη .  Αυτό που με τρόμαζε όμως ήταν πως όταν …

μπαλόνια…

  Έρχεται η στιγμή που ξαφνικά κάνεις κάτι το οποίο σκεφτόσουν πολύ καιρό αλλά το αμελούσες: μια βραδιά κάθεσαι και φτιάχνεις από την αρχή όλη σου τη λίστα με πρόσωπα και τηλέφωνα.Κι αφαιρείς όσους δεν επικοινωνείς  πια κι ούτε θέλεις ξανά. Πρόκειται για τους ανθρώπους- μπαλόνια. Αυτούς που παρουσιάζονται ξαφνικά με τον αέρα και προσγειώνονται …

Η Πενθεσίλεια …

  Για να σου μιλήσω για την Πενθεσίλεια θα έπρεπε να αρχίσω με την περιγραφή της εισόδου της πόλης. Εσύ σίγουρα φαντάζεσαι να ορθώνονται μέσα από τη σκονισμένη πεδιάδα κάποια τείχη, να πλησιάζεις βήμα το βήμα την πύλη που φρουρείται από φορατζήδες που ήδη κοιτούν στραβά τους μπόγους σου. Ώσπου να φτάσεις στην πύλη, βρίσκεσαι …