..Juno…

Τράβηξε προσεκτικά το χέρι της μην τον ξυπνήσει και σηκώθηκε αργά ψάχνοντας τον χιτώνα της. Έδεσε την κορδέλα στα μαλλιά της που τα είχε αφήσει ελεύθερα όλη τη μέρα , ξανακάθισε στο χώμα  κι αγκάλιασε τα γόνατα της κρατώντας τα σανδάλια στο χέρι. Έμεινε να τον κοιτάζει. Είχε γεράσει αρκετά. Τα μακριά του γένια είχαν ασπρίσει …

…Γιατί;…(ο Ιούδας)..

Τράβηξε πίσω τα μαύρα της μαλλιά που μπερδεμένα είχαν πέσει στα μάτια της μια και λύθηκε η κορδέλα που τα κρατούσε και ατίθασα ανέμιζαν στον άνεμο. «Περίεργος αέρας αυτός που σηκώθηκε ξαφνικά», σκέφτηκε κοιτάζοντας ψηλά τα γκρίζα σύννεφα που πλησίαζαν από ανατολικά γοργά. «Χμ...θα βρέξει. Να προλάβω.» Στάθηκε για λίγο να βγάλει από το σανδάλι …