τα θυμάσαι; …

Έφυγε ο τσαμπουκάς. Δεν  κατάλαβα πότε και πώς. Μέρα ήταν, νύχτα ήταν, θα σε γελάσω. Από τότε όμως που το κατάλαβα, έπιασε φθινόπωρο.  Κόκκινο και χρυσό, αλλά κυρίως γκρίζο και συννεφιασμένο. Από εκείνα τα φθινόπωρα της ξενιτιάς, όπου ο ουρανός σου φαίνεται χαμηλότερος    και τα σύννεφα  γεμάτα υποσχέσεις βροχής που σπάνια εκπληρώνονται.  Εκείνα τα …

πρόσωπα…

Θα μου πεις «Και τώρα τι ζητάς;».  Έλα ντε. Τι να ζητάω από το σπασμένο φλιτζάνι στο πάτωμα ή από εκείνο  το ξερό κυκλάμινο στη γλάστρα;  Να, είναι που μέσα στο κατακαλόκαιρο αισθάνομαι να ξεπηδάνε πρόσωπα σκοτεινά από τις γωνιές,  πρόσωπα σαν εκείνα του Γκωγκέν .

οι αλυσίδες μας…

Οι σκλάβοι φοβήθηκαν να σπάσουν τις αλυσίδες τους.    Τελικά, 400 χρόνια σκλαβιάς ήταν αρκετά για να είναι οι Έλληνες ακόμα Ραγιάδες. Ζω σε μια χώρα που αποτελείται από λαμόγια, ηλίθιους, ξενοφοβικούς, ρατσιστές και φασίστες. Αλλά αυτή τη χώρα δεν την αναγνωρίζω ως την γενέτειρα της δημοκρατίας κάποτε.

Λες αδερφέ μου;

Ο Ξυλούρης συναντά τον Ρίτσο. Λες, αδερφέ μου, να μάθουμε ποτέ να κουβεντιάζουμε ήσυχα κι απλά;   Εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε αδελφέ μου από τον κόσμο. Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο ------- Κι αύριο λέω να γίνουμε ακόμα πιο απλοί. Θα βρούμε αυτά τα λόγια που παίρνουνε το ίδιο βάρος σ' …

το φάντασμα του φασισμού…

                                                      « Ο φασισμός στις μέρες μας φανερώνεται με δυο μορφές. Ή προκλητικός , με το πρόσχημα αντιδράσεως σε πολιτικά ή κοινωνικά γεγονότα, που δεν ευνοούν την περίπτωσή τους,  …

ending…

    Ήταν που ο γιαλός αρνιόταν να καθρεφτίσει τον ουρανό.  Έτσι η θάλασσα δεν γαλάνιζε, οι ανεμώνες ζάρωναν  στα πόδια των αρμυρικιών  κι ο κορυδαλλός πέταξε χαμηλά πάνω από τη στέγη σου...   Penthesileia

25η Μαρτίου, ένας μύθος…

- O Π.Πατρών Γερμανός στα απομνημονεύματά του, ξεχνάει να αναφέρει αν ήταν στην Αγία Λαύρα. - Η Εκκλησία έχει αφορισει τον Ρήγα, τους κλέφτες το 1806, τον Σούτσο και τον Υψηλάντη, γιατί αμφισβήτησαν την εξουσία του Σουλτάνου και του κρατικού υπαλλήλου του, του εκάστοτε Πατριάρχη. - Μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους και για πολλές …

θέλει δύναμη το πάθος…

  (Costas Est Evaggelatos) Ένα μικρό αγέρι σήκωσε κεφάλι μέσα στο λιόγερμα πάνω από την κορυφή του χαμηλότερου λόφου. Δεν το πρόσεξε κανείς καθώς κατηφόριζε στην κοιλάδα των αναμνήσεων κι ανενόχλητο σκάλεψε τα φύλλα ενός γερασμένου παπύρου. Τον ρώτησε από ποιο δρόμο πάνε στην αμαρτία κι ο γέροντας, ξύνοντας με απορία το κεφάλι του, του έδειξε …

Κακητεχνία…

Στο θέατρο βρέθηκα τυχαία εκείνη τη βραδιά. Οι πρώτες μέρες του Αυγούστου, στη λαϊκή παράδοση, θεωρούνται δύσκολες και κακότυχες. Σε εμένα ο νόμος του Μέρφυ και οι λαϊκές παραδόσεις με αρνητικό χρώμα, βρίσκουν πρόσφορο έδαφος εφαρμογής, επομένως ήταν αναμενόμενο ίσως το αποτέλεσμα. Εθνικό θέατρο και  «Παραμύθι δίχως όνομα» σε δροσερό καλοκαιρινό βράδυ, δεν ακουγόταν κι …

φανατισμός…

Πολλοί μπερδεύουν τη φαντασία με την αμαρτία, με την αναξιοπρέπεια. Φοβούνται το τέρας που μπορεί να ζει μέσα τους και που με την βοήθεια της φαντασίας, θα αποκαλυφθεί. Αυτό έχει να κάνει με την παιδεία ενός ανθρώπου, μπορεί και να έχει σχέση με τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις, όποιες κι αν είναι αυτές. Μπορεί να προέλθει …