Νυχτερινό…

Πέφτουν τα χρυσάνθεμα από τα μάτια και καταλήγουν στο ρυάκι της καθημερινότητάς σου. Χαμένος σε σκέψεις ακολουθείς τα ίχνη ενός σκούρου σκύλου με φουντωτή ουρά και το ένα του αυτί δαγκωμένο. Το αγαπάς αυτό το σκυλί για τις ουλές του . Ένα μεσημέρι σε βρήκα μέσα σε μια λιμνούλα από το τρίχωμά του. Άλλος θα …

ανθρώπων έργα…

Κι έρχεται η στιγμή που ξαφνικά φεύγεις Κι αυτός που μένει πίσω αναρωτιέται χίλια Τι, Γιατί, Ποιος, Πώς, χωρίς να παίρνει απάντηση απο το πρωινό του τσιγάρο. Πικρό τσιγάρο. Κι είναι τόσο διαολεμένα εκνευριστικό να μην παίρνεις απάντηση. Δυο κουβέντες μου σου πέσανε βαριές κι αποφάσισες να ζεις χωρίς εμένα... Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου Μουσική: Σταμάτης …

… ύδρα των πουλιών…

Ίσως από τα καλύτερα άλμπουμ  των τελευταίων ετών... Εγγονόπουλος ...Πουλικάκος...Socos... Μια γοητευτική συνύπαρξη... Απίστευτα γοητευτική... " Ν' αγοράση κιθάρες που μου πνίγουν τα μάτια, ως να σύρω τα πέπλα που κρατά η σελήνη, Στη μορφή μου να δέση τη μορφή των πουλιών."

μάθημα ιστορίας…

Από ένα καλλιτέχνη που μου λείπει τρομερά. Να τον ακούω. Να βλέπω τη σεμνότητα και ανισόρροπη ισορροπία που έχει αποκτήσει με το χρόνο και κυρίως την  ποιότητά του. Από τις πιο ενδιαφέρουσες προσεγγίσεις για την ιστορία μας... Αμφιβάλλεις; Όλη η ζωή μου διδασκαλία όλη η ζωή μου συντακτικό Δίνω ρήμα, επίρρημα και ζητώ το ουσιαστικό …

ο χορός των σκύλων…

``````` Συλλάβισα τη φευγαλέα στιγμή μα η λέξη σκάλωσε σε δυο χείλη ξερά Άτολμη. Άνευρη. Ανείπωτη θα μείνει.   Ποτέ μη σβήσεις τρεμάμενη φλόγα κεριού ενάντια στο φύσημα ανέμου του ανεκπλήρωτου κι εγώ ένα φύλλο βασιλικού στέλνω να σε ψάξει, εντολοδόχος μιας ευχής θαμμένης στην άμμο.     Έχει ψύχρα και ησυχία απόψε Το τσιγάρο …

Το μυστικό….

Να βάζω παρακεί το Εγώ, μην αγαπήσω σαν κουρσάρος....

αγγέλακας…

Επειδή όταν έφτιαξα το βίντεο είχα στο μυαλό μου το μικρό Αλέξη  

actor…..

Γιατί είμαι εγώ πολύ μικρός, και θλιβερός ηθοποιός......

πόλη χιόνι…

bang bang!…

- Σου χρωστάω. Ουφ, το κεφάλι μου γυρίζει από τις βότκες, πεινάω κιόλας κι αυτή από πάνω μου να με κοιτά και να μου μιλά. Τα μαλλιά της βρώμικα και ανακατεμένα πέφτουν στους ώμους, πάνω από μια ζακέτα πλεκτή, γαλάζια θαρρώ. Γαλάζια και τα μάτια της, αλλά όσο ξημερώνει μοιάζει να ξεθωριάζει το χρώμα . Ναι, …