πια…

  Τον κορμό ενός δέντρου τυλίχτηκα και οι ώρες σταμάτησαν να χτυπάνε πια. Είμαι ψηλό, γερό και όμορφο. Ό,τι ακριβώς δεν επιθύμησα ποτέ μου.  

The Journey Begins

Thanks for joining me! Good company in a journey makes the way seem shorter. — Izaak Walton

an old butterfly…

Mια παλιά εγγραφή που μου θύμισε ο WL...     Τρέμει το κορμί Κάθε φορά που την πλάτη  γυρίζεις Τα βήματά μου γίνονται πέρασμα στο αύριο όταν τα μάτια σου γεμίζουν στάλες από λιωμένο κεχριμπάρι. Οι θύμησες καρφιά στις παλάμες μου Και τα χείλη σου πικρό φιλί μού αποθέτουν σταυρωτά Μην ανοίξεις τη χούφτα σου …

pioggia

  Πάλι βρέχει. Κι όταν βρέχει σε θυμάμαι. Στη λιακάδα ξεθωριάζεις, σβήνεις, μικραίνεις και χάνεσαι. Mα, σαν έρχεται η βροχή σε θυμάμαι Μέσα στο νερό και στον καπνό και στη βροντή. Πάλι βρέχει  

..Νότιος ο άνεμος..

Νότιος ο άνεμος στο πρόσωπο κι υγρός σε σπρώχνει σε υφάλους ν'αρμενίζεις λευκά πανιά να υψώνεις, να ελπίζεις πως στα φτερά μου θα βρίσκεις πάντοτε σκιά. Νότιος ο άνεμος κι υγρός, με ραγισμένη τη φωνή θα σου ζητάει να φύγεις, να πετάξεις μακριά Θα σε φιλάει στα δυο σου μάτια τα κλειστά. Νότιος ο άνεμος …