Χαμομήλια

Το πρωινό με βρήκε ξύπνια ,ξυπόλητη σε ένα μικρό οικόπεδο γεμάτο παπαρούνες και χαμομήλια. Ευτυχώς. Οι παπαρούνες μού ματώνουν στην Φλάνδρα μα τα χαμομήλια, ω!τα χαμομήλια έρχονται να μου ψιθυρίσουν με τη διακριτική τους μυρωδιά πως κάπου βρίσκεσαι εσύ. Να περιμένω, να μην ξεχάσω το Όνειρο στο μούχρωμα. Ακουσες; Να μην ξεχάσω.

The Journey Begins

Thanks for joining me! Good company in a journey makes the way seem shorter. — Izaak Walton

Οργουελική εποχή…

  Οργή και απογοήτευση. Συναισθήματα. Εποχή. Πολιτική. Ανεργία. Φτώχεια. Χάσιμο αξιοπρέπειας. Χάσιμο ελπίδας. Εποχή Οργουελική. Αυτό που με εξοργίζει δεν είναι μόνο η χαμένη ελπίδα που μας στέρησε ο ΣΥΡΙΖΑ.  Τουλάχιστον για λίγο, ελπίσαμε, είχαμε μια ανάταση ψυχής, μιλήσαμε πολιτικά και είπαμε κι ένα ΟΧΙ.           Με εξοργίζουν όμως οι ΠΑΣΟΚοι ,που …

Metro τύποι…1

                                                                                                              …

once upon a time…

Μια φορά και έναν καιρό υπήρχε ένας λαός συμπονετικός. Έτσι αυτοσυστηνόταν. Ξέρεις, αυτός που ακούει τον πόνο του απέναντι ή όσο πιο μακρινού, και λέει ένα "απαπα!' τς τς τς" , ρίχνει 2 ευρώ σε έναν έρανο ή τηλεμαραθώνιο και πλακώνει τις πίτσες και τις Cola μετά. Κάποτε λοιπόν ακούγαμε για τους Αλβανούς , Βούλγαρους …

μπαλόνια…

  Έρχεται η στιγμή που ξαφνικά κάνεις κάτι το οποίο σκεφτόσουν πολύ καιρό αλλά το αμελούσες: μια βραδιά κάθεσαι και φτιάχνεις από την αρχή όλη σου τη λίστα με πρόσωπα και τηλέφωνα.Κι αφαιρείς όσους δεν επικοινωνείς  πια κι ούτε θέλεις ξανά. Πρόκειται για τους ανθρώπους- μπαλόνια. Αυτούς που παρουσιάζονται ξαφνικά με τον αέρα και προσγειώνονται …

μας είπανε…

https://www.youtube.com/watch?v=5q9H2cd36RU     Μας είπανε: Διάβασε, βάλε το κεφάλι κάτω, λεφτά για φροντιστήρια δεν έχουμε, διάβασε να περάσεις σε μια καλή σχολή κι άσε εμάς να δουλεύουμε για σένα παιδί μου, να γίνεις μια μέρα η περηφάνια μας. Μας είπανε: Πέρασες σε μια δύσκολη σχολή και θέλει κόπο να πάρεις πτυχίο. Σεβασμός, υπακοή, διάβασμα, προθυμία, …

πόλη χιόνι…

κουτσό…

Θα ήθελα να μπορούσα να σας μιλήσω. Να περιγράψω τις μέρες που πέρασα καρφωμένη σε ένα ξύλινο φάτνωμα παρέα με μια μικρή αράχνη. Εκεί ψηλά, να αισθάνομαι πως βυθίζομαι στο σκοτάδι. Και το ρολόι με σπασμένους δείκτες καρφωμένους στο μυαλό μου Να ήμουν ικανή να εκφράσω την παράνοια .Το λαβύρινθο που παλινδρομούσα με την τρέλα …