Οργουελική εποχή…

 

Οργή και απογοήτευση.

Συναισθήματα. Εποχή. Πολιτική. Ανεργία. Φτώχεια. Χάσιμο αξιοπρέπειας. Χάσιμο ελπίδας.

Εποχή Οργουελική.

Αυτό που με εξοργίζει δεν είναι μόνο η χαμένη ελπίδα που μας στέρησε ο ΣΥΡΙΖΑ.

 Τουλάχιστον για λίγο, ελπίσαμε, είχαμε μια ανάταση ψυχής, μιλήσαμε πολιτικά και είπαμε κι ένα ΟΧΙ. 

         Με εξοργίζουν όμως οι ΠΑΣΟΚοι ,που βολευτήκανε τόσα χρόνια και ευθύνονται για την απίστευτη διάβρωση, τόσο του κρατικού μηχανισμού 

κάθετα κι οριζόντια, όσο και της διαμόρφωση της συνείδησης της νεοελληνικής κοινωνίας, με τα πούρα, τα σκυλάδικα, το σεξ και τις μίζες. 

Τώρα, χωμένοι στον ΣΥΡΙΖΑ , ρουφάνε  όσα μας είχαν αφήσει και κουνάνε και το δάκτυλο.

      Με εξοργίζουν οι ΝΔίτες που και καλά δεν ξέρουν από φασισμό και μίσος, από τον σκληρό καπιταλισμό της άγριας εκμετάλλευσης ,

 που επέτρεψαν να γελοιοποιούνται από Αδώνηδες/Σπύρους και Παπαμιμίκους. Που ξαφνικά ανακάλυψαν πόσο κακά 

είναι τα μνημόνια και θέλουν να κάνουν νταντά τον κακό ΣΥΡΙΖΑ, ενώ οι ίδιοι θα κατέβουν σε απεργία , το βλέπω,

 διεκδικώντας τα δικαιώματα του καημένου εργάτη – αν αυτό δεν λέγεται παράνοια, τι λέγεται;

Με εξοργίζουν οι ΚΚΕδες, που ενώ θεωρητικά αποτελούν την ουτοπία μας, τη δίκαιη κοινωνία μας, τη μόνη λύση,

 έχουν λουφάξει στον στείρο συνδικαλισμό, στη δημιουργία ταμείων μόνο για τη βολή τους,

 στην στέρηση ελπίδας- θέλω , ρε πούστη μου, να σε ψηφίσω, αλλά όταν μου κάνεις μ@λ@κίες , πώς να σε πάρω σοβαρά, 

όταν π.χ. βλέπω πόσο χωμένα είναι στελέχη σου στο βόλεμα;

Για την ΧΑ, δεν αναφέρω τίποτα, γιατί στο χωριό μου όταν μιλάμε για Ζα Ντυμένα, απαξιούμε και να τα φτύσουμε.

    Τέλος, με εξοργίζουν οι διανοούμενοι μας. Κρύβονται. Έχωσαν τα κεφάλια τους σε μια τρύπα, αντί να κάνουν τη γλώσσα τους σπαθί, 

για το Καλό, για το Δίκαιο, για το Ηθικό, για τις Αξίες. 

Ανάξιοι της πατρίδας τους, αντάξιοι της εποχής τους. Τόσο μικροί, τόσο φτωχοί, τόσο εξαθλιωμένοι. 

Κι όχι Μοιραίοι, αλλά συνυπεύθυνοι της Μοίρας αυτής που μας κυκλώνει.